 |
| Christo Javacheff vlucht uit het Oostblok naar Parijs waar hij samen met Jeanne-Claude de Guillebon aan een merkwaardige carrière begint. |
| Zijn vertrek uit Bulgarije, in de zomer van 1956, brengt Christo eerst naar Praag. Vanwaar hij op 10 januari 1957 vlucht naar Wenen, om later door te reizen naar Genève. Op 1 maart 1958 stapt Christo op de trein van Genève naar Parijs. Hij is arm, vluchteling zonder papieren, maar vol en- thousiasme voor de Parijse kunstwereld, de galeries, de musea en de hedendaagse kunstenaars. Om van te leven schildert hij portretten, signerend met "Javacheff". Zo leert Christo Jeanne-Claude kennen. Zij is de dochter van een portretklant, Précilda, de echtgenote van generaal Jacques de Guillebon. De passie van Christo en Jeanne-Claude, voor elkaar en ook voor de kunst, wordt de basis van het leven en het werk van het meest merkwaardige kunstenaarskoppel van deze tijd. |
|
| foto: Jean-Dominique Lajoux |
| De eerste werken van Christo zijn gelakte of verpakte en gestapelde blikjes en flessen. Op zoek naar grotere objecten werkt Christo vanaf 1959 ook met olievaten. Die worden gereinigd, verpakt, gelakt of oorspronkelijk gelaten. Met de olievaten maakt hij totemachtige olievatenconstructies. Ook het inpakken evolueert, nu wordt van alles en nog wat (objets trouvés) in stof of plastiek verpakt. Dit noemt men de empaquetages of wrappings. Tijdens zijn eerste tentoonstelling in de Keulse galerie Lauhus (zomer 1961) ontstaan er op de havenkaai spontane constructies met materiaal dat ter plaatse aanwezig was. Dit allereerste project is ook de eerste samenwerking tussen Christo en Jeanne-Claude |
| Mur de Barils de Pétrole Le Rideau de Fer rue Visconti, Paris, 27 juin 1962 |
| Komende uit het Oostblok is Christo onder de indruk van de bouw van de Berlijnse Muur in augustus 1961. Deze gebeurtenis en de evolutie van zijn werk zijn de aanleiding tot het eerste echt voorbereide en project van Christo en Jeanne-Claude in de rue Visconti. Parijs, 27 juni 1962, om 18 uur 30 verschijnt Christo met een vrachtwagen vol olievaten in de smalle rue Visconti op de linkeroever van de Seine. De lege vaten, van verschillende oliemerken, zijn voor één dag gehuurd. Ze zijn door Christo uitgezocht op kleur en oppervlaktestructuur zonder ze verder te bewerken. De vrachtwagenbestuurder en zijn helper beginnen onmiddellijk de vaten te lossen. Christo, zonder de gevraagde toestemming, stapelt ze over de volledige breedte van het straatje en poseert voor een foto. Het bouwen duurt amper een half uur, waarna de 240 vaten de smalle straat tot op een hoogte van bij de vier meter compleet barricaderen. Jeanne-Claude en enkele vrienden en bekenden zijn aanwezig, waaronder: Jacques de Guillebon, haar stiefvader, ook Pierre Restany, vriend, kunstcriticus en de stichter van les Nouveaux Réalistes en Leo Castelli, New Yorkse galeriehouder. Toevallige toeschouwers en bewoners van de straat stromen toe. Commentaren zijn niet uit de lucht en worden algauw discussies die hoog oplaaien. Ook de politie komt langs maar wordt overtuigd dat dit niet om een politieke manifestatie gaat zodat de muur enkele uren als een "kunstwerk" standhoudt. Diezelfde avond wordt op de Boulevard Saint-Germain de tentoonstelling geopend in de Galerie J. Daar toont Christo enkele schetsen, twee collages voor ingepakte openbare gebouwen, de collage voor de rue Visconti en een muur van 120 gestapelde olievaten. |
| Verscheidene aspecten die we in de latere projecten terugvinden zijn in Parijs al aanwezig: de voorbereiding, een collage, een tekst, het zoeken naar een plaats en materiaal, het transport, de helpers, het opbouwen, het publiek, het afbreken en de fotodocumentatie. Net zoals de latere projecten, heeft het project in Parijs geen doel op zich, geen betekenis. Het is een happening. Het is een schakel in het oeuvre van Christo en Jeanne-Claude dat volledig in het teken staat van: "Doen waar we zin in Wie de kans heeft een project van |
 |
| Collage en ontwerptekst voor het project in de rue Visconti Parijs Christo 1961 |
 |
| Wrapped Cans and Bottles 1958-1959 foto: Eeva Inkeri |
 |
|
Het project op de site van Christo en Jeanne-Claude
Andere Nederlandstalige pagina's:
Copyright (c)
Copyright tekst en site:
|
| christo & jeanne-claude,visconti, paris, parijs,kunst,art,landart,volz,Christo,Jeanne-Claude,links,nieuws,news,Nederlands,Nederlandstalig,Nederlandstalige,kunst,art,sculptor, juliensart,wrapping, Karel Cole, Karel Julien Cole, Julien Cole, Cole, jeanclaude, jeanneclaude, javacheff, artwork christo javacheff, vlaams,site, website, internet, verpakken, inpakken, verpakkingskunstenaar, vlaamse, wrapped, parijs,paris, google, zoek, wolfgang, wolfgang volz |