Het ontstaan van The Gates / Christo en Jeanne-Claude

Drieëntwintig jaar hebben de Christo's moeten wachten. Zij wonen en werken al sinds 1964 in Manhattan en hebben nog nooit een openbaar project in New York mogen realiseren. Het project staat zowel artistiek als technisch volledig op punt, maar er is in januari 2003 nog geen materiaal besteld.
Alles moet dan nog gefabrikeerd, vervoerd, geassembleerd, opgeslagen en uiteindelijk geplaatst worden. Bloomberg wil het snel want een goedkeuring van een burgemeester van New York kan herzien worden, er kan van alles gebeuren. Februari 2004 is niet haalbaar, 2005 wordt een heksentoer, maar het lukt.
Op 12 februari, als het weer het toelaat, worden de 7500 cocons geopend en zal de wind de saffraankleurige stofpanelen gedurende zestien dagen bespelen. The Gates is het eerste project van Christo en Jeanne-Claude waar de wind zo een belangrijke rol speelt. Ondanks de vele tekeningen en collages zullen zij zelf pas op 12 februari ontdekken hoe mooi het is samen met al de gelukkigen die de unieke kans hebben om er bij te zijn. En daarvoor doen ze het, daarvoor hebben ze ook al die andere grootse projecten gerealiseerd, enkel en alleen voor wat zij zelf omschrijven als
"All our work is about freedom, joy and beauty"
Deze pagina is gemaakt in januari 2005, dus voor die zestien unieke dagen in New York. Wij beschrijven de vijfentwintig jaren die aan het project voorafgaan. Wie er in New York niet bij kan zijn zal achteraf kunnen genieten van de foto's van Wolfgang Volz en van de tekeningen en collages die Christo vooraf maakte en die prachtig gereproduceerd worden in boeken en op kunstdrukken (posters) of van de film van Albert Maysles die al vijfentwintig jaar het project volgt.

1979 - 1980
Sinds zij er wonen (1964) hebben de Christo's aan verschillende projecten voor New York gewerkt.
Op een paar Store Fronts na hebben zij er echter tot nu toe niets kunnen realiseren.
Die Store Fronts, waarvoor zij geen toestemming moesten vragen en die niet op een openbare plaats stonden, zijn trouwens geen echte projecten, eerder installaties. In 1979 zijn Christo en Jeanne-Claude
al wereldbekend met de projecten die zij tot dan gerealiseerd hebben, de laatste zijn:

Wrapped Coast, Little Bay, Australia, 1968-69
Valley Curtain, Rifle, Colorado, 1970-72
Running Fence, Sonoma and Marin Counties, California 1972-76
Wrapped Walk Ways, Loose Park, Kansas City, Missouri. 1977-78

Bij het laatste project, Wrapped Walkways, waren de Christo's aangenaam verrast door de reacties van de bezoekers en wandelaars op hun tijdelijke aanpassing van de wandelwegen in
het park, zelfs van blinden. Met het project Wrapped Reichstag, Berlin verliezen de Christo's vanaf 1971 hun interesse om in New York een openbaar gebouw in te pakken. Wat hen in Manhattan steeds opnieuw opvalt, is de bewegende mensenmassa. De wandelende mensen en waar kan men in New York meer ontspannen wandelen dan in het Central Park. De gedachte om daarmee iets te doen is voor een stuk zo gegroeid. In de loop van 1979 is er ook even sprake van een project in Zwitserland: The Hundreds Gates, Project for 450 Gates, Wenken Park, Basel. Dit project gaat niet door maar brengt de Christo's bij hun oude droom om iets te doen in New York. Met de eerste tekeningen en de beschrijving voor het project, The Gates, Project for Central Park, New York City komen ze begin 1980 naar buiten. 11000 tot 15000 stalen poorten met hangende saffraankleurige stof zullen over geselecteerde wandelwegen in het Central Park geplaatst worden. Het project zal tijdelijk zijn en zoals de andere projecten worden alle kosten gedragen door de Christo's en zal het park nadien in de oorspronkelijke staat hersteld worden. Er zal een contract opgemaakt worden tussen de Christo's en the City of New York and the Department of Parks and Recreation. (de details van de afmetingen van toen laten we weg want die worden in de loop der jaren aangepast) Het Central Park is natuurlijk niet zomaar een park, het is een instituut in Manhattan. Manhattan op zich is een deel van New York City. Zowel het Central Park, Manhattan als New York City hebben hun eigen besturen en machten. Het zal dus een zware klus worden voor de Christo's om de toestemmingen te krijgen en om een contract samen te stellen.

De Christo's richten zich tot de bekende advocaat Theodore Kheel
om hen te helpen. Hij is een autoriteit op het vlak van het laten samengaan van economische
en ecologische belangen en in het oplossen van conflicten op het hoogste niveau.
Samen met Kheel en gewapend met de eerste tekeningen en plannen zoeken zij op 22 april 1980 Gordon J. Davis op in het Arsenal in Central Park. Gordon J. Davis is de Commissioner of Parks and Recreation of The City of New York. Dit is de eerste van meer dan veertig presentaties die de Christo's in de loop van 1980 zullen houden. Die presentaties worden gehouden voor belangrijke personen en groeperingen met de bedoeling het project uit te leggen en te verdedigen. Want er komen zoals gewoonlijk bij een project van de Christo's, tal van bezwaren en tegenkantingen. Ook zoals gewoonlijk gaan die over de kosten, wie zal dat betalen en over de eventueel nadelige gevolgen voor het park en de natuur. De Christo's kunnen zich goed verdedigen en worden daarbij bijgestaan door een paar leden van het zogenaamde Christo-team.
Dat zijn echte familieleden of vrienden die bij elk project een belangrijke rol spelen. In 1980 is dat vooral
Ted Dougherty en uiteraard zijn ook steeds de filmers Albert Maysles, David Maysles (+1987) en
de fotograaf Wolfgang Volz aanwezig. Wolfgang Volz is al sinds het project Valley Curtain de vaste fotograaf van de Christo's. Zijn foto's van het Central Park worden gebruikt in de collages die Christo maakt. Het zijn die collages en tekeningen die een belangrijke rol spelen in het ganse proces. Zij zijn
de artistieke visualisering van hoe het er uit zal zien.

Voor de ingenieurs die later de technische plannen en berekeningen gaan maken zijn de tekeningen van groot belang. De verkoop van die werken en ook van tekeningen van andere projecten is de enige bron
van inkomsten van de Christo's die zelf hun projecten volledig financieren en geen enkele sponsoring aanvaarden. Wolfgang Volz maakt ook de foto's voor de latere documentatie van het project en voor de boeken en kunstdrukken die na de realisatie zullen verschijnen. In de loop van 1980 worden op het domein van Ted Dougherty op drie tijdstippen proefopstellingen gemaakt met prototypes van de Gates.
Die experimenten gebeuren in de beperkte kring van het Christo-team en spelen een grote rol bij de keuze van de materialen en de constructiemethodes. Uiteraard worden ook hier door Wolgang Volz honderden foto's gemaakt die Christo helpen bij zijn verdere tekeningen en collages. Veel van de tegenkantingen worden geuit op de vergaderingen van de Community Boards, de buurtcomités. Rond het Central Park zijn er vijf, zeer verschillend van bewoners, gaande van de chique Fifth Avenue ten Westen van het park tot Harlem in het Noorden. Op die vergaderingen van de Community Boards wordt er ook gestemd over het project. Community Board 8 heeft de Christo's niet willen ontvangen en van de andere vier stemmen er drie voor het project. Maar deze stemmingen en andere positieve aanbevelingen maken niet veel uit. De macht in New York ligt bij invloedrijke families, belangengroepen en bij de media (New York Times) en die zijn tegen het project. Het is dan ook onvermijdelijk dat in februari 1981 Gordon J. Davis met een rapport van 185 bladzijden het project afkeurt. Een studie (Human Impact Study) die in januari 1982 verschijnt, stelt dat een meerderheid van de New Yorkers voor het project is. Opvallend is, hoe armer en donkerder van huidskleur, hoe positiever de reacties. De Christo's zijn razend en besluiten verder te vechten voor het project. Zolang het niet goedgekeurd is willen ze ook niets meer organiseren in New York, zelfs geen tentoonstelling.

Was de afkeuring in 1980 een goede beslissing? Achteraf gezien waarschijnlijk wel. Het Central Park was toen zeer verwaarloosd: vandalisme, graffiti, onveiligheid, verlaten en versleten infrastructuur. Ook de Christo's waren toen, ondanks hun eerdere ervaringen, nog niet rijp voor zo een grote onderneming en het project stond technisch nog niet op punt. Tot dertigduizend gaten boren in het park voor de stalen buizen, dat was bij voorbeeld niet haalbaar om goedgekeurd te worden.

1980 - 2000

In 1980 en ook de jaren daarop zijn Christo en Jeanne-Claude volop bezig met andere projecten
die hun aandacht vragen en waarvan de meeste in de jaren 80/90 succesvol uitgevoerd worden.

De meest bekende en belangrijkste zijn:
Surrounded Islands, Biscayne Bay, Miami, Florida, 1980-1983
The Pont Neuf Wrapped, Paris 1975-1985
The Umbrellas, Japan - USA, 1984-1991
Wrapped Reichstag, Berlin 1971-1995
Wrapped Trees The Fondation Beyeler, Riehen, Switzerland 1997-1998
The Wall - 13,000 Oil Barrels Gasometer, Oberhausen, Germany 1999
Andere projecten waren of zijn nog in voorbereiding:
Abu Dhabi Mastaba - Project for the United Arab Emirates
In voorbereiding sinds 1977.
The Gates, Project for Central Park, New York City
In voorbereiding sinds 1979. In 2003 goedgekeurd
Over The River, Project For Arkansas River, Colorado
In voorbereiding sinds 1992

Wanneer een project zal goedgekeurd worden is nooit duidelijk. Wat de planning voor de Christo's bemoeilijkt. Het kan zelfs afhangen van een onverwachte gebeurtenis, bijvoorbeeld de val van de Berlijnse Muur in 1989.
Op het moment dat ze een goedkeuring hebben gaat uiteraard alle aandacht en geld naar dat ene project. De opbrengsten van de verkoop een tekening of collage van gelijk welk project, oud of in voorbereiding, worden dan ingezet voor de realisatie van dat goedgekeurde project. Christo zal in die periode in zijn atelier in New York enkel aan voorbereidende tekeningen en collages werken voor dat project. Eenmaal het project uitgevoerd, worden er nooit meer tekeningen of collages van gemaakt. Wel boeken, films en foto's. Reproducties van tekeningen of foto's van het gerealiseerde project worden nadien gebruikt voor kunstdrukken. Die worden dan al dan niet gesigneerd en verkocht zonder dat de opbrengsten daarvan naar de Christo's gaan. Zij zien dat vooral als een voor de kunstliefhebbers betaalbare manier om werk van hen in huis te halen en zo veel mogelijk mensen op die manier te laten genieten van hun werk.
Tijdens de kalmere periodes, vooral na de realisatie van een project, wordt opnieuw volop aan de projecten in voorbereiding gewerkt, ook aan The Gates waar zij blijven in geloven. Een opsteker was toen Gordon J. Davis, de voormalige Commissioner of Parks and Recreation die in 1981 het project afkeurde, hen in februari 1989 opzocht om een werk van The Gates aan te schaffen.
Ook in het Central Park is er ondertussen veel aan het veranderen. De in 1980 opgerichte ledenvereniging, The Central Park Conservancy, besteedt met giften van de leden miljoenen dollars aan de renovatie van het Central Park. In 1998 wordt door burgemeester Giuliani het beheer van het park aan hen overgedragen.
De inspanningen van de Christo's worden sindsdien ook gericht naar die machtige New Yorkers, de leden van The Central Park Conservancy.
In een artikel over The Wrapped Reichstag, Berlin in 1995, schrijft de New York Times,
die in 1980 tegen The Gates was: "en nu is het de beurt aan New York."

2000 - 2005

The Wrapped Trees en The Wall zijn achter de rug, The Abu Dhabi Mastaba wordt stilaan afgevoerd.
Alle aandacht van de Christo's gaat nu naar de twee projecten in voorbereiding:
Over The River, Project For Arkansas River, Colorado en The Gates, Project for Central Park, NYC
Technisch worden The Gates aangepast: de metalen buizen die oorspronkelijk niet meer waren dan een constructie om de stofpanelen aan te hangen worden een belangrijk deel van het geheel. Zij worden dikker en worden uitgevoerd in saffraankleurig vinyl. De poorten worden ook een stuk hoger (4,87m) daardoor krijgen de constructies een robuuster uitzicht en refereren naar de gebouwen en straatpatronen buiten het park. De stofpanelen zullen hangen tot op een hoogte (2.13m) die de dienstvoertuigen van het park niet hindert. Er worden geen gaten gegraven voor de palen, die staan met stalen voeten los op de wandelwegen. De delicate natuurplekken van het park worden gemeden. Waar laaghangende takken over de wandelwegen hangen wordt de rij poorten onderbroken. Er komen ongeveer 7500 Gates over een wandelafstand van 37 km. Al die aanpassingen zijn ook duidelijk te zien op de laatste tekeningen en collages. Er wordt een contract voorbereid waarin onder andere staat dat de Christo's voor 3 miljoen dollar gesigneerde kunstdrukken schenkt aan de natuurorganisatie, Nurture New Yorks Nature
bestuurd door de negentigjarige Theodore Kheel,

Het feit dat het project, the Gates, meer en meer op punt staat en door steeds meer New Yorkers gesteund wordt, wil nog niet zeggen dat het goedgekeurd en toegelaten wordt.
De aanslag van 11 september 2001
is eerst een domper op de plannen, achteraf een stimulans om er mee door te gaan. New York heeft dringend iets positiefs nodig.
Ook het toerisme kan wat extra hulp gebruiken, zeker in de eerder kalme februarimaand.
Het is dan ook met de aanstelling van burgemeester Michael Bloomberg, een fan van het project, dat alles in een stroomversnelling komt met de goedkeuring op 22 januari 2003.
Nu kunnen Christo en Jeanne-Claude echt beginnen. De bestellingen kunnen geplaatst worden. Het zijn de trouwe leden van het Christo-team, Vince Davenport en zijn vrouw Jonita die de technische en organisatorische leiding nemen. Vince Davenport was Site Manager voor het USA gedeelte van The Umbrellas, Japan - USA

De 99155 vierkante meter saffraankleurige recycleerbare ripstop nylon wordt geweven bij Schilgen in Duitsland die al eerder stoffen aan de Christo's leverde.
Bij Bieri-Zeltaplan, ook in Duitsland, wordt de stof gesneden en de 7500 panelen genaaid volgens de breedte van de poort, variërend van 1,67 tot 5,48 m. De panelen worden voorzien van een speciale boord die in een gleuf van de bovenste vinylpaal geschoven wordt. Elk genaaid stofpaneel wordt rond een kartonnen buis gerold, in een cocon verpakt en verzonden naar New York. Al het andere materiaal wordt in fabrieken rond New York vervaardigd en geassembleerd, onder andere:

de saffraankleurige recycleerbare vinylbuizen (12.7 cm x 12.7 cm) met een totale lengte van 96.5 Km en de 15000 stalen voeten die als gewicht dienen met een totaal gewicht van 4799 Ton.
Voor alle technische details, zie het PERSBERICHT in het Nederlands
Op 3 januari 2005 verwelkomen Christo en Jeanne-Claude de eerste werkers in het Central Park die met kleine vorkheftrucks de 15000 stalen basisgewichten op hun vooraf gemarkeerde plaatsen brengen.
Maandag 7/2/2005, zeshonderd betaalde enthousiastelingen, verdeeld over honderd teams, hebben vijf dagen om de poorten op te stellen. Aan de bovenste balken, opgeborgen in cocons, hangen de stofpanelen die op zaterdag afgerold worden.

Christo & Jeanne-Claude,The Gates,New York,Central Park,gates,art,visual arts,verpakkingskunst,sculpture,kunst,christo & jeanne-claude,visconti, paris, parijs,kunst,art,landart,volz,Christo,Jeanne-Claude,links,nieuws,news,Nederlands,Nederlandstalig,Nederlandstalige,kunst,art,sculptor, juliensart,wrapping, Karel Cole, Karel Julien Cole, Julien Cole, Cole, jeanclaude, jeanneclaude, javacheff, artwork christo javacheff, vlaams,site, website, internet, verpakken, inpakken, verpakkingskunstenaar, vlaamse, wrapped, parijs,paris, google, zoek, wolfgang, wolfgang volz,dutch,Christo Javacheff,Javachef, Jeanne-Claude de Guillebon,Nederlandse,biografie,Nederlandstalig,wrapped,Jean-Claude